Ανατομία

Τα είπε όλα κάποιος άλλος για μένα.
Σήμερα, πέρα από παράπονο και απογοήτευση, δε νοιώθω κάτι άλλο.
Μαζεύω κομμάτια τόσες μέρες, κι ακόμα δε γεμίζει το χέρι μου.
Χειρότερο δεν έχω από το ψέμα.
Κι όσο μετράω τις ώρες όλο αυτό τον καιρό, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο.
Η λέξη "δήθεν" γατζώθηκε από την αγάπη και τους φίλους. Κι όσο το σκέφτομαι, τόσο το δάκρυ μου φτάνει στο τέλος. Και αφήνει χώρο για χίλια παράπονα. Και ποτέ δεν το φαντάστηκα αυτό το χρώμα για το αύριο. Έμοιαζαν όλα γεμάτα φως. Άλλα δεν ήταν.
Αχάριστο και άνανδρο. Αυτό ήταν το τέλος για μένα. Ούτε να το θυμάμαι δεν αντέχω. Το έχω ήδη ακυρώσει.
Και ντρέπομαι.
Πολύ.
Όχι για τις πράξεις μου.
Για την ελπίδα μου να ζωντανέψει μια αγάπη Πινόκιο.
Ο,τί και να ακούσω πλέον, ο,τί και να δω, μετράει ανάποδα στον λογαριασμό.

Να αποφεύγεις τους καθρέφτες. Δε λένε την αλήθεια.