100

(Όσο σίγουρη και δυνατή και να νιώθω, η καρδιά μου έχει ένα πελώριο κενό, και μέσα στο μυαλό μου, κυκλοφορεί ένα μπλε του ουρανού. Γιατί τόσο λάθος κάτι τέτοιο; Εγώ πίστευα, αλήθεια. Πίστευα πως ήταν μοναδικό. Αλλά μου βγήκε λιγότερο κι από το τίποτα..
Κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους μαζί, αναρωτιέμαι πως να περνάνε τα βράδυα τους.. Όπως εγώ τώρα; Όπως εσύ τώρα; Ή όπως μαζί τότε; Που πιο πολύ αξία, δεν έδινα ούτε στο οξυγόνο μου..)