(ο κόσμος φοβάται το "πολύ"..)

Αν δεν είχα αυτόν τον πονοκέφαλο
Και αυτή τη ζαλάδα
Και τόσο βαρύ άδειο στομάχι
Αν τα μάτια μου δεν ήταν τόσο βαριά
Και δεν πονούσαν τα πόδια μου από το ατέλειωτο περπάτημα
Κι αν είχα μια μικρή υποψία από οστό στα μούτρα μου, για να το σπάσω ξανά
Κι αν οι μέρες που πέρασαν μου άφηναν ένα νανογραμμάριο ελπίδας
Και δεν ήταν τόσο σκληρές μαζί μου
Δε θα χρειαζόταν να σκεφτώ ούτε ένα "πώς;"
Γιατι δεν έχω "γιατί;"
Θα ήμουν εκεί
Το ξέρω.