...(να κάτι που δεν αντέχω να ακούσω)

(γαμώ το..κρίμα....)

m(Υ) favourite game #not

(Κι αν όλα αυτά που νόμιζα, ήταν αυτά που είχα ανάγκη να ζήσω? Όλη αυτή η αγάπη που έβλεπα, ήταν ο αντικατοπτρισμός της δικής μου αγάπης? (που έχει την τάση να βρίσκει καθρέφτες και να μπαίνει να χορεύει σε "απέναντι",επίπεδες πραγματικότητες.) Αυτό μου λες ότι είναι? )
................................................................................

Νομίζω - γιατι πλέον μόνο αυτό κάνω - πως για την παρούσα κατάσταση που βιώνω, δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις για περιγραφή. Πονοκέφαλος και ζαλάδα, και ξανά πονοκέφαλος. Είμαι στην "πίστα" του ΔΕΝΞΕΡΩ εδώ και κάποιες εβδομάδες, και η αμέσως επόμενη έχει θέμα ΔΕΝΕΧΩΚΑΜΙΑΑΠΟΛΥΤΩΣΙΔΕΑΤΙΜΟΥΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..
(Μηδενικά credits και μια ζωή μονάχα..)

-Κοίτα μαμά: χωρίς αγάπη! !!

Έχει περάσει καιρός και ώρες πολλές, από τότε που μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Μονοδιάστατη πλέον και θυμίζοντας πασχαλινή χαλκομανία(αυτή του σταυρωμένου, ταλαίπωρου αλλά κατά τα άλλα θριαμβευτή αναστάντα Χριστούλη πάνω στο κόκινο ζεστό αυγό), μεταφέρω την ύπαρξή μου δεξιά και αριστερά από καλοσύνη. Τίποτα άλλο.

Δεν έχουν ξεφύγει πολλά "μήπως?" από το μυαλό μου. Θα με βρούνε όμως κι αυτά, όπως και κάθε προηγούμενο, την ώρα που κλείνω το φώς(μήπως και καταφέρω να ονειρευτώ -ξανά- )ή τη στιγμή που γελάω, και θ' ανεβάσουν πάλι σύννεφα πίσω από τα μάτια μου.
Ό,τι κατάλαβα και ό,τι δε θέλω να πιστεψω, κρύβεται μέσα μου ακόμα...και το ψάχνω.

Μεγάλωσε το βήμα μου. Οι αποστάσεις όμως μεγάλωσαν πιο πολύ...
------------------------------------------------------------------------------------
(Κρατάω σημειώσεις κατά την απομάκρυνση. Ίσως θα έπρεπε να έχω κρατήσει κι αυτές της προσέγγισης..)

http://www.youtube.com/watch?v=gfsQEpQyxvA