Πέντε αισθήσεις κι ένα συναίσθημα(ή αν το θες αλλιώς, τέσσερις αισθήσεις και κανένα αίσθημα..)
(..σε αγγίζω)
(Αν η αυτοπεποίθηση τρομάζει, η σιγουριά σε παγώνει και σε αφήνει μέσα στην έρημο να λιώσεις.)
Ξέρεις πως είναι να αγγίζεις ένα μαρμάρινο στήθος και να αφήνεις το χέρι σου για ώρα πάνω περιμένοντας να ζεσταθεί? Εγώ ξέρω ακριβώς. Το έχω προσπαθήσει αρκετές φορές. Και μάλλον τις περισσότερες στο ίδιο άγαλμα. Πάντα, μα πάντα, το χέρι μου παγώνει. Κάποιες φορές, το κρύο φτάνει μέχρι το μυαλό μου.
(..σε ακούω)
Μιλάω στα μπαμπού μου και ξέρω ότι με ακούνε. Ακούνε κάθε τι που τους λέω. Τους μιλάω και τους λέω πόσο πολύ τα αγαπάω, πόσο περήφανη είμαι γι' αυτά, πόσο μοναδικά και υπέροχα είναι, και πόσο θέλω να είναι ευτυχισμένα. Τα μπαμπού μέσα στο στενό τους βάζο. Με ακούνε. Και το νιώθουν, και μου δείχνουν με κάθε καινούριο τους φύλλο και κάθε μισό πόντο που ψηλώνουν, πως μέσα από το νερό φτάνει η αγάπη μου στην καρδιά τους.Χαμογελάω.
(Στη γεύση μου..)
Μικρή, έβαζα τις μπαταρίες στην άκρη της γλώσσας μου. Δε θυμάμαι γιατί, το έκανα όμως. Μεγαλώνοντας, πήρα την γεύση από τα δάκρυα των ανθρώπων. Έτυχε.
Κανένα φιλί δεν έχει αντιστοιχία. Όση κανέλα, όση μέντα, όσο φθόριο και να του βάλεις, θα έχει από μόνο του τη γεύση, που ή θα σε κρατήσει και θα σε ταξιδεύει κάθε φορά, ή θα κάνει ένα βήμα πίσω και θα αρκεστεί στα χείλη. Πολύπλοκοι συνδυασμοί και άπειροι. Και δύσκολοι.
(Δε σε βλέπω πια..)
(..και μυρίζει καλοκαίρι. Τίποτα περισσότερο)
