Το "γιατί" και το "διότι"

Έχω σκεφτεί, πως με όσα έχω ζήσει, σελίδες ολόκληρες θα γέμιζα να γράφω!

Και κάθε φορά που κάνω την απόπειρα, στην πρώτη κιόλας λέξη, το κεφάλι μου μοιάζει  τραπέζι  γεμάτο πιάτα κι αποφάγια!!! Ποτήρια με κραγιόν, λερωμένο τραπεζομάντηλο και γόπες σβησμένες στη σάλτσα!!! Τόσο χάλια! Κι από πού να ξεκινήσω να μαζεύω??

..και καλά όλα αυτά, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΠΛΥΝΕΙ???

(αυτή η ακαταστασία μου φέρνει πανικό! Και τα ίδια εδέσματα που πρίν λίγη ώρα αποτελούσαν το γκουρμέ μενού των δικών μου επιλογών- με τρόπο ακατανόητο για μένα ακόμα- μεταμορφόνονται σε σιχαμένα απορρίματα!!!ούτε να τα κοιτάξω – πόσο μάλλον να τα πλησιάσω ή ακόμα χειρότερα να τα αγγίξω!)

Και το τραπέζι δεν είναι στρωμένο για ρομαντικό δείπνο για δυο! Ούτε καν μεσοαστής τετραμελούς οικογένειας! Εκατό -και βάλε- καλοφαγάδες πρέπει να χόρτασαν .

Κάπως έτσι μοιάζει η ακαταστασία στο κεφάλι μου. Όλα μέσα.

Όταν πρίν από καιρό το είχα προσπαθήσει, ξαφνιάστηκα με την ευκολία που οι λέξεις μπαίναν στη σειρά, εύκολα.. είχαν στοιχηθεί  κι εγώ απλά τις έβαζα στις  θέσεις τους. Τώρα όμως είναι τόσο δύσκολα!

33 χρόνια σε 3 βράδυα. Τώρα μάλλον χρειάζομαι 3 χρόνια για κάθε βράδυ. Και μαθηματικά δε με παίρνει...( αισίως έφτασα να λέγομαι  35άρα -για κάποιους milf..- οπότε αντιλαμβάνεστε ...)

Άν είχα κι εγώ ένα δικό μου καθημερινό κεντρικό δελτίο, τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα! Θα είχα και  «πλάνα αρχείου» να ανατρέχω, όταν δεν έχω πια εικόνα (γιατι  η  μνήμη μου, έχει ήδη πρόβλημα. Κάνω «delete» για να χωρέσουν  τα καινούρια).

Τα χρονικά μου περιθώρια «μπήκαν στο πλύσιμο», εγώ από την άλλη σα να «μεγάλωσα» λιγάκι (χωρίς αυτό να σημαίνει πως ωρίμασα), καιρός πια να κρατάω ημερολόγιο...

(και βλέποντας κι εσείς αυτή την ακαταστασία στο κεφάλι μου,  βάλτε ένα χεράκι να τη μαζέψουμε!  Για να βγάλω και το γλυκό...)

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όσα κεφάλια, τόσες γνώμες.  Και για το δικό μου κεφάλι, κάθε γνώμη, σε κάθε σχόλιο, είναι αυτή η πολύτιμη βοήθεια να μαζέψει ο καθένας το δικό του-καθημερινό, κυριακάτικο δεν έχει σημασία- τραπέζι...