Monster Mind

(Περιμένοντας να τελειώσει το μαρτύριο της πρωινής ενημέρωσης,-στο πατρικό μου άσυλο-οι σκέψεις στοιχίζονται και κάθονται Προσοχή!)

Περπατάς παράλληλα με το ολόγραμμα της πραγματικότητας και δε συναντιέσαι ποτέ.
Κάνεις και λες αυτό που έχεις δει να βοηθάει, χωρίς να ξέρεις αν κάνει για τον δικό σου οργανισμό.
Παίρνεις ηρεμιστικό για τον πονοκέφαλο, και κρατάς το παυσίπονο στα χέρια. Πόσο λογικό σου φαίνεται;
Που δηλητηριάζεται καθημερινά, για την ικανοποίηση της γεύσης του και μόνο. Το άπληστο κι αχόρταγο, άρρωστο άτομο.
Αυτό που χλευάζεις και κοροιδεύεις, είσαι εσύ.
Αυτό το αλλοπρόσαλλο σχήμα, αυτή η άρνηση της αλήθειας, αυτό το γεμάτο τοξίνες πλάσμα, είσαι εσύ.
Που για την ηρεμία και το καλό του συνόλου, και την ικανοποίηση του "εγώ" της τσέπης του, απολύει έναν και προσλαμβάνει 3. Και πάει πάλι πίσω.
Που επικαλείται την αγάπη και την αλήθεια, και δεν αντέχει τίποτα από τα δύο στο πλευρό του.
Φουσκώνει από φόβο, και πληρώνει ακριβά τη συντροφιά.
Κι έχει πλέον παγιώσει την πεποίθηση, πως είναι σωστό απέναντι σε όλους, επειδή πληρώνει πάντα και στην ώρα του.
Το πλάσμα.
Που κάνει κακό. Στον εαυτό του. Και στην Υγεία του.
Με τη συμπεριφορά του.
Χωρίς παιδεία, χωρίς καλλιέργεια.
Που η συναισθηματική του εκπαίδευση, δεν έχει τελειώσει το γυμνάσιο.
Κι όμως νομίζει πως η Ζωή του έμαθε όλα όσα χρειάζεται για να επιβιώσει.
Και θα πεθάνει μόνο. Και αβοήθητο. Κι αδιάβαστο.

(Όσο μπορώ, όταν μου επιτρέψει, θα βοηθάω πριν αποφασίσει να κλείσει με τα χέρια του την παροχή οξυγόνου.)
(Οποιαδήποτε σχέση με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις, ΔΕΝ είναι απλή σύμπτωση. Ακούς, αδιάβαστε;)
(Προς αποφυγή πάσας παρεξηγήσεις, το πλάσμα είναι "η". Τελευταία, η παρεξήγηση είναι το ατού μου.)