Σ'αγαπάω.
Τόσο, που δε χωράει σε λέξεις.
Τόσο, που έμαθα να σε φτάνω και να σε αγγίζω με την αγάπη μου από κάθε απόσταση.
Τόσο, που όσο και ο,τι χρειαστεί θα είμαι εδώ για να το κάνω.
Και τόσο που δε θα σταματήσω ποτέ..
Σ'αγαπάω ζωντανό, νεκρό, άυλο, σε κάθε σου υπόσταση, και κατάλαβα πως έχω ένα και μόνο λόγο να ευγνωμωνώ τη ζωή που σε βρήκα. Και κατάλαβα τί σημαίνει αγάπη.
Γιατί το έχω ανάγκη.
Όχι οποιαδήποτε άλλη αγάπη.
Την δική σου, αυτή την απίθανη!
Αγαπάω κάθε κύτταρο στο κορμί σου, κάθε τί γύρω σου, κάθε σου σκέψη, καθαρή και βρώμικη.
Τις μελωδίες σου, τη γεύση σου, τη μυρωδιά σου και το ταιριασμα των κορμιών μας στο κρεβάτι.
Όλα ο,τί είσαι και δεν είσαι.
Τα ταξίδια σου και την παρέα σου που είναι μοναδική και ανεκτίμητη.
Αγαπώ τα χρώματα σου, το γέλιο σου και την απόλαυση του "μαζί" σου.
Όλο αυτό δεν μπορώ να το πετάξω πίσω με ένα λάθος μου.
Αφού είναι πιο φωτεινό από τον Ήλιο. Κι έχουμε την καλύτερη θέση, ε;
(αυτό είναι η αλήθεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου