Για Π.Ε.Σ.

Δύο τσάντες με τα απαραίτητα, το μισό μπρελόκ, την καταδίκη στο χέρι, κι έξω από το σπίτι.
Δεν ήταν επιλογή. Ήταν απόφαση τελεσίδικη κι εκτελέσιμη.
Πριν λίγους μήνες, μοίρασε στους γύρω της, ό,τι δεν την άφηνε να φτάσει την ευτυχία της. Το κρεβάτι, τον υπναρά καναπέ της, μικρά μικρά πράγματα.. Ό,τι περίσσευε από το ένα τους.
Πίστευε πως έχει όλο το χρόνο του κόσμου, και δε βιάστηκε να ανοίγει κούτες.. Είχε ακόμα πολλά για να ομορφύνει το δωμάτιο.
Οι άνθρωποι όμως είναι δύσκολα πλάσματα. Κάποια στιγμή, σταματάνε να πιστεύουν το τώρα, και ο,τι έχουν ήδη ζήσει, κι εμπιστεύονται το φόβο του αύριο. Κι απομακρύνονται γρήγορα από δίπλα σου, λες και θα κολλήσουν κάτι μολυσματικό από την αγάπη.
Στα δύσκολα, οι άνθρωποι κάνουν πίσω. Στο πρόβλημα, τρέχουν πιο γρήγορα μακριά.

Προγεννετικός Έλεγχος Σχέσεων.
Αυτό χρειάζεσαι;
Δεν υπάρχει.
Είμαστε ακόμα τεχνολογικά πολύ πίσω.
Οι γιατροί του μυαλού σου, θα ψάξουν όσο πιο αναλυτικά γίνεται, για να βεβαιωθούν πως δε θα γεννηθεί με κανένα παραπάνω χρωμόσωμα, και δε θα μπεις στη διαδικασία να αντιμετωπίσεις την διαφορετικότητα. Έχεις την επιλογή και να το θανατώσεις χωρίς να νιώσεις την ενοχή του φόνου.
Κι αν γεννηθεί γερό κι αρρωστήσει, το πετάς έξω από το σπίτι. Το αφήνεις στη θάλασσα να βρει το δρόμο του. Για να ζήσεις, σε μια άλλη πόλη την ήρεμη και καθώς πρέπει ζωή σου.
Γιατί η κοινωνία θα σε σταυρώσει για την μη ομαλή υγεία του.

(Ψάξε το όνομα Jacob Barnett, και θα δεις, πως δεν υπάρχουν κανόνες σε τίποτα απ' όσα μέχρι σήμερα γνωρίζεις. Όλα μια ανατροπή περιμένουν.)