Cars

-Εγώ, που έχω κάνει τόσα- ακόμα και για σένα- σου λέω την ιστορία μου.
Ο κινητήρας μου, έμαθε να καίει "πρέπει" με καταλύτη την αγάπη για να παράγει "θέλω".
Έτσι, "θέλω" και "πρέπει" για μένα, είναι ένα!
Δεν έπιασα ποτέ το τιμόνι για να ψάξω να παρκάρω. Δεν ξέρω από μανούβρες, ούτε γεωμετρία. Από πάρκινγκ σε πάρκινγκ και σε πάρκινγκ. Δε ξέρω πως είναι ο ανοιχτός ουρανός τη νύχτα. Πάντα σκεπασμένο, ακόμα και με κουκουλα.
Οι ρόδες μου δε πάτησαν ποτέ σε λάσπη! Πεντακάθαρες σαν καινούριες. Κι όμως κοίτα, έχουν καεί..
Θα φταίει η ακινησία, γιατί δεν είμαι για ταξίδια εγω. Εγώ περιμένω εδώ, αν με χρειαστεί κάποιος, να τον πάω και να γυρίσω.
Χρειάζομαι κάποιον να πληρώνει την ασφάλεια μου. Γιατί φοβάμαι πως θα με τρακάρουν ή θα με κλέψουν.
Να αποζημειώσει..
Για να πάρουν καινούριο.
Εσύ;  Γιατί είσαι τόσο διαφορετικό;
-Γιατί εγώ δεν έχω μηχανή. Ένα άλογο  έχω και 4 ρόδες. Ταιζουν το άλογο με αγάπη και σανό και πάω παντού. Παντού. Δε χρειάζομαι τίποτα από αυτά που μου είπες. Μόνο αγάπη για το άλογο. Και πίσω στην καρότσα, πάνω στα ξερά, μπορείς σε μια αγκαλιά,να μετράς αστέρια κάθε βράδυ..μα κάθε βράδυ, όμως! Η αγκαλιά τα φέρνει κοντά για να τα πιάσεις.
Δεν προσπερνάω κανένα, ούτε καθαρός είμαι. Πατάω σε χώμα, σε λάσπη, σε νερό, σε άσφαλτο, παντού.. Καμία ασφαλιστική δεν πληρώνει για μένα. Κάτι λίγοι μάστορες, φτιάχνουν τις ζημιές μου. Ρόδες και πέταλα οργώνουν δρόμους. Ροδοπέταλα η ζωή για μένα..

(Εσύ, με τί θα ταξιδέψεις;)