Απλά μαθηματικά.

Η απορία μου για πολλά χρόνια, που εξελίχθηκε σε παράπονο κάποια στιγμή, ήταν για τα μαθηματικά του σχολείου.
Μικρή νόμιζα πως έπρεπε να τα μάθω για να μη προσθέτω πορτοκάλια και μήλα και κρεμμύδια (αν και μεγαλώνοντας εκτίμησα τις σαλάτες με το παραπάνω!!!!).
Όσο μεγάλωνα, τόσο πιο δύσκολα γινόντουσαν: γιατί να μάθω για εξισώσεις  1ου και 2ου βαθμού, και σε τί θα μου χρειαζόταν να λύνω προβλήματα;
Γεωμετρία και Άλγεβρα; Γιατί; Αφού δε θέλουμε να γίνουμε όλοι μαθηματικοί, οικονομολόγοι, αρχιτέκτονες και άλλες τέτοιες γραφικές φιγούρες με γκρι σακάκια.
Γιατί τέτοια εμμονή επιτέλους με τα μαθηματικά;

(Καλούς βαθμούς δεν έφερα ποτέ στο σπίτι, ήμουν όμως καλή στα μαθηματικά. Και κάθε μέρα γίνομαι ακόμα καλύτερη.)

Οι τέσσερις βασικές πράξεις είναι οι εξής με τη σειρά: Πρόσθεση-Αφαίρεση-Πολλαπλασιασμός-Διαίρεση.
Σε έναν 6χρόνο εγκέφαλο, αρχίζουν και καταγράφονται λειτουργίες με αριθμούς και σύμβολα, μέχρι να φτάσεις 38 και να καταλάβεις τί τρέχει πραγματικά.

Από κάποιους δασκάλους μου άκουσα το ένα κι ένα "κάνει" δύο. Άλλα από κάποιους άλλους, σοφότερους ίσως, έμαθα πως ένα κι ένα "ίσον" δύο. Εξίσωση όλα! Αυτό είναι! Το ζητούμενο της αρμονίας. Ακόμα και το σύμβολο, αυτές οι δύο παράλληλες γραμμές, καθόλου τυχαίο δεν είναι. Σκέψου το λίγο.

Αγαπημένο μάθημα στο σχολείο δεν είχα. Όλα ήταν αναγκαστικά και δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον (με εξαίρεση την έκθεση, που τελείωνα γρήγορα κι είχα χρόνο να ονειρευτώ). Νόμιζα πως είχα να διαλέξω την πορεία της ζωής μου, ακόλουθοντάς κάτι γύρω απ' όλα αυτά. Πως το σχολείο σου ανοίγει ένα πεδίο κατευθύνσεων κι εσύ πάνω στην ορμή της εφηβείας πρέπει να πάρεις απόφαση για την πορεία στη ζωή σου, πράγμα που ακόμα και σήμερα αρνούμαι να συνηγορήσω.

Συνηθίζω να λέω πως δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με μουσική και δεν την καταλαβαίνω, γιατί δεν ξέρω καλά μαθηματικά. Κι αυτά τα δύο στηρίζουν την αρμονία του αχανούς σύμπαντος. Παραδόξως όμως, δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς μουσική.
Χωρίς μαθηματικά;Πώς;

Αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα ποιό είναι το αγαπημένο μου μάθημα, θα απαντούσα με σιγουριά τα μαθηματικά. Ένα μυαλό μικρό σαν το δικό μου, καταφέρνει με αξιώματα και θεωρήματα, να έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Όταν το είχα ακούσει πρώτη φορά, πως δηλαδή υπάρχουν οι λύσεις και φτιάχνονται τα προβλήματα, δεν ένιωσα πως ήταν αρκετά έξυπνο για να γελάσω. Όταν όμως το είδα σε εφαρμογή, τότε κατάλαβα πως σωστότερη κουβέντα δεν είχα ακούσει!
Έτσι λοιπόν, με απλά μαθηματικά, βρίσκω τον άγνωστο Χ, και αθροίζω τις καταστάσεις γύρω μου ώστε όλα=καλά.

Προσθέτω αγάπη, αφαιρώ φόβους, πολλαπλασιάζω πίστη, και το διαιρώ για όλους μας.

(μήπως είσαι αδιάβαστος;)