Θυμήθηκα πως είδα αυτή την ταινία, με τον ηλίθιο τυπάκο, που πάει να σκαρφαλώσει σε φαράγγια, χωρίς σουγιά και χωρίς κινητό, με λίγο νερό και πολύ βλακεία στο κεφάλι του.
Μέχρι τη στιγμή που στραβοπατάει, και πέφτει, και πέφτει κι ένας βράχος από πάνω, και του κάνει το χέρι μπλε, και τον ενσωματώνει στο τοπίο της άγριας φύσης.
Σε πρώτη φάση τον λυπήθηκα.
Σε μια δεύτερη σκέφτηκα πως ήθελε και τα παθε..
Κατέλειξα να πιστεψώ πως είναι παράδειγμα προς αποφυγήν πάσας τόλμης.
---------------------------------------------------------------------
(Έχω κόψει στη ζωή μου διάφορα κομμάτια της ύπαρξής μου για να ξεφύγω από βράχους που πέφτουν από το πουθενά. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαι ολόκληρη κάτω από έναν μετεωρίτη..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου