Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

..so fuckin' special!!!




-Καλύτερα να σβήσεις αυτά που έγραψες σήμερα...Πω πω ρε φιλενάδα!!! Πολύ άρνηση !!!!
-Μα αφού αυτά είχα στο κεφάλι μου...αυτά ήθελα να γράψω!
-Ναι, γράψτα, αλλά κράτησέ τα για σένα!!! Σβήστο σου λέω!
Σε καμία περίπτωση δεν ακολουθώ οδηγίες, αλλά η συμβουλή της με προβλημάτισε. Μήπως τελικά θα έπρεπε να το είχα κρατήσει για μένα? Ξέρω πως ανησύχησε διαβάζοντας αποτυπωμένη την αποκρουστικά άσχημη ψυχολογία μου, και ένιωσα σήμερα (για πολλοστή φορα) την αγάπη της να μεταμορφώνεται σε φροντίδα, τόσο όμορφη κι αληθινή! Όπως πραγματικά είναι μια φιλία.. Τηλέφωνα, μηνήματα κι ενδιαφέρον, όλα σε αφθονία. Με τον τρόπο της, γύρισε τον διακόπτη. Γρήγορα κι αποτελεσματικά. Χωρίς να κάνει κάτι, έγινε η ανατροπή. Βρήκα μια γωνιά να σταθώ ακίνητη και να παρατηρήσω τις κινήσεις μέσα στο χάος μου.. λίγο χρόνο θέλω μόνο τώρα. Κι όλα θα πάνε καλά..
Πήρα κι ένα μύνημα χτες . Από έναν άνθρωπο που δε ξέρω αν μπορώ να του δώσω κάποια ιδιότητα. Όλα αυτά τα χρόνια, φίλος μου δεν είναι, κοντά μου δεν είναι, μαζί μου δεν είναι, αλλά είναι τόσο έντονα τα γράμματα όταν λέω το όνομά του. Περίεργα κι εύθραυστα, ισορροπώ πλέον μεταξύ συμπάθειας και ανταγωνισμού. Καμία εμπάθεια! Αγαπώ αυτό που νιώθω όταν κάνει ταξίδια το μυαλό μου στην παιδική μου ηλικία, κι αισθάνομαι πολύ καλύτερα που μπορώ πλέον να πλησιάζω τρυφερά με κατανόηση το είδωλο μου, χωρίς να χρειάζεται να κρύβομαι από το «είμαι» μου. Ανταγωνισμός όχι μεταξύ μας. Μόνο μέσα μου. Να καταφέρω να με δεί, έξω από τον άξονα των συμπτώσεων, πέρα από το «επομένως» των περιστάσεων. Να αποκτήσω ΚΑΙ εγώ υπόσταση και διάρκεια – μικρή, το ξέρω- πέρα από τον ήχο του ονόματός μου. Να υπάρξω μόνη μου, αυτοτελής κι ενήλικη πλέον στις κινούμενες εικόνες της αλήθειας του. Και να πάψω να αισθάνομαι σαν την επίπεδη φιγούρα στο οπισθόφυλλο της κοριτσίστικης εμμονής μου..
Μου έκανε καλό. Χωρίς να το υποψιαστεί, μου έστειλε το παυσίπονο που χρειαζόμουν, τα ηρεμιστικά και τις βιταμίνες της κουρασμένης μου διάθεσης, με μόνο δυο λέξεις. Μίλησε σπαθί, κι επιτέλους ένιωσα να λύνεται ο κόμπος μέσα μου.
Νά σαι καλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: