E X T R A !!E X T R A!!(..she's fresh!!!)

..ή αλλιώς: Το μυαλό μου, Πειραιάς-Ομόνοια. 

(Φοβήθηκα πως ξανάρχισαν τα υπαρξιακά μου να ζορίζονται. Και να σκάνε σαν τρακατρούκες σε κάθε γωνία. Δεν είμαι για τέτοια στα 37! Ούτε στα 21 ήμουν όμως. Ούτε ποτέ θα είμαι. Τις φοβάμαι τις εκπλήξεις που μου κάνω.)

(Γιατί αργώ να βγω απ'το σπίτι? Γιατί συστηματικά φτάνω στο αμήν χρονικά μέχρι να αυτοεξοριστώ στην καταραμένη γή της βιοπάλης? Γιατί κρεμάω το χαμόγελο μου στη  ντουλάπα μέχρι να ξαναγυρίσω τρέχοντας πίσω? Γιατι έτσι.)

(Η πρώτη καλημέρα το πρωί είναι η πιο σημαντική λέξη της ημέρας! Σπουδαιότητας ίσης με αυτή του πρώτου γεύματος! Συνοδευμένη από χαμόγελο δε, είναι φάρμακο! Θα καθορίσει την ψυχική μου εξέλιξη μέχρι να φτάσω στο λιμάνι, και να βρεθώ μπροστά σε μια άμορφη μάζα άγχους, βρώμας, και αδιαφορίας που με τραβάει απ'τα μανίκια να χορέψω μαζί της. Και κάθε φορά με παρασύρει..)

(Δεν αντέχω τους ήχους της πόλης. Με τρομάζουν. Με χαλάνε. Κλείνω τ'αυτιά μου πριν βγω από την πόρτα-μετά είναι πλέον αργά. Δε θέλω να μοιραστώ τίποτα και με κανέναν δίπλα μου κι απέναντί μου. Θέλω για 21 λεπτά να μπω στη γυάλα του "δεν υπάρχω". Ακόμα κι όταν αρχίσουν τα παράσιτα στο τούνελ, τα υπομένω ηρωικά στην ίδια ένταση, προκειμένου να μην ακούσω την ιστορία του Γιώργου που μόλις βγήκε από τη φυλακή, κι έχει 3 παιδιά, 1 μάνα, AIDS, νταβατζή και όρεξη να τραυματίσει θανάσιμα την καλή μου διάθεση.)

(Νομίζωπωςοισκεψειςμουκαθεπρωϊμοιάζουνπιοπολύαπ'όλαμεαυτήτησειράκαιδενέχωκαταφέρεινατιςξεχωρίσωποτέγιανατιςεπεξεργαστώδιαφορετικά..)